Κροκίδωση και αντίστροφη κροκίδωση

Κροκίδωση
Στον τομέα της χημείας, η συσσωμάτωση είναι η διαδικασία με την οποία κολλοειδή σωματίδια αναδύονται από ένα ίζημα σε μορφή συσσωματώματος ή νιφάδας από ένα εναιώρημα είτε αυθόρμητα είτε με την προσθήκη ενός διαυγαστικού. Αυτή η διαδικασία διαφέρει από την καθίζηση στο ότι το κολλοειδές αιωρείται στο υγρό μόνο ως σταθερή διασπορά πριν από την συσσωμάτωση και δεν διαλύεται στην πραγματικότητα στο διάλυμα.
Η πήξη και η συσσωμάτωση είναι σημαντικές διεργασίες στην επεξεργασία νερού. Η δράση της πήξης είναι η αποσταθεροποίηση και η συσσωμάτωση σωματιδίων μέσω χημικής αλληλεπίδρασης μεταξύ του πηκτικού και του κολλοειδούς, και η συσσωμάτωση και η καθίζηση ασταθών σωματιδίων μέσω της πήξης τους σε συσσωμάτωση.

ΟΡΙΣΜΟΣ ΟΡΟΥ
Σύμφωνα με την IUPAC, η συσσωμάτωση είναι «η διαδικασία επαφής και προσκόλλησης κατά την οποία τα σωματίδια μιας διασποράς σχηματίζουν συστάδες μεγαλύτερου μεγέθους».
Βασικά, η κροκίδωση είναι η διαδικασία προσθήκης ενός κροκιδωτικού για την αποσταθεροποίηση σταθερών φορτισμένων σωματιδίων. Ταυτόχρονα, η κροκίδωση είναι μια τεχνική ανάμειξης που προάγει τη συσσωμάτωση και συμβάλλει στην καθίζηση των σωματιδίων. Το κοινό πηκτικό είναι το Al2 (SO4) 3• 14H2O.

Πεδίο εφαρμογής

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΝΕΡΟΥ
Η κροκίδωση και η καθίζηση χρησιμοποιούνται ευρέως στον καθαρισμό του πόσιμου νερού και στην επεξεργασία λυμάτων, ομβρίων υδάτων και βιομηχανικών λυμάτων. Τυπικές διεργασίες επεξεργασίας περιλαμβάνουν σχάρες, πήξη, κροκίδωση, καθίζηση, διήθηση σωματιδίων και απολύμανση.
ΧΗΜΕΙΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ
Στην κολλοειδή χημεία, η συσσωμάτωση είναι η διαδικασία κατά την οποία λεπτά σωματίδια συσσωματώνονται. Τα συσσωματώματα μπορούν στη συνέχεια να επιπλέουν στην επιφάνεια του υγρού (οπαλίζοντα), να καθιζάνουν στον πυθμένα του υγρού (ίζημα) ή να φιλτράρονται εύκολα από το υγρό. Η συμπεριφορά συσσωμάτωσης του κολλοειδούς του εδάφους σχετίζεται στενά με την ποιότητα του γλυκού νερού. Η υψηλή διασπορά του κολλοειδούς του εδάφους όχι μόνο προκαλεί άμεσα θολότητα στο περιβάλλον νερό, αλλά προκαλεί και ευτροφισμό λόγω της απορρόφησης θρεπτικών συστατικών σε ποτάμια, λίμνες, ακόμη και στο κύτος των υποθαλάσσιων πλοίων.

ΦΥΣΙΚΟΧΗΜΕΙΑ
Για τα γαλακτώματα, η κροκίδωση περιγράφει τη συσσωμάτωση μεμονωμένων διασκορπισμένων σταγονιδίων έτσι ώστε τα μεμονωμένα σταγονίδια να μην χάσουν τις ιδιότητές τους. Έτσι, η κροκίδωση είναι το αρχικό βήμα (συγχώνευση σταγονιδίων και τελικός διαχωρισμός φάσεων) που οδηγεί σε περαιτέρω γήρανση του γαλακτώματος. Τα κροκιδωτικά χρησιμοποιούνται στον εμπλουτισμό ορυκτών, αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν στον σχεδιασμό φυσικών ιδιοτήτων τροφίμων και φαρμάκων.

ΑΠΟΚΡΟΚΥΜΑΤΩΣΗ

Η αντίστροφη συσσωμάτωση είναι το ακριβώς αντίθετο της συσσωμάτωσης και μερικές φορές ονομάζεται πηκτωματοποίηση. Το πυριτικό νάτριο (Na2SiO3) είναι ένα τυπικό παράδειγμα. Τα κολλοειδή σωματίδια συνήθως διασπείρονται σε υψηλότερα εύρη pH, εκτός από τη χαμηλή ιοντική ισχύ του διαλύματος και την κυριαρχία μονοσθενών μεταλλικών κατιόντων. Τα πρόσθετα που εμποδίζουν το κολλοειδές να σχηματίσει συσσωματώματα ονομάζονται αντισυσσωματικά. Για την αντίστροφη συσσωμάτωση μέσω ηλεκτροστατικών φραγμών, η επίδραση του αντίστροφου συσσωματώματος μπορεί να μετρηθεί με το δυναμικό ζήτα. Σύμφωνα με το Εγκυκλοπαίδεια Λεξικού των Πολυμερών, η αντισυσσωμάτωση είναι «μια κατάσταση ή κατάσταση διασποράς ενός στερεού σε ένα υγρό στην οποία κάθε στερεό σωματίδιο παραμένει ανεξάρτητο και ασύνδετο με τους γείτονές του (όπως ένας γαλακτωματοποιητής). Τα μη συσσωματούμενα εναιωρήματα έχουν μηδενικές ή πολύ χαμηλές τιμές απόδοσης».
Η αντίστροφη συσσωμάτωση μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα στις μονάδες επεξεργασίας λυμάτων, καθώς συχνά οδηγεί σε προβλήματα καθίζησης ιλύος και υποβάθμιση της ποιότητας των λυμάτων.